Teli kopmuş saz ile olursa söze niyaz Kırıklar bir araya gelirse de kaynamaz. Zamana kırık çalan çıkrıkçıdan anlamaz İki laf, bir çalımla evliyadır beynamaz. Dikilsin sökükleri, atılsın kırk bir yama Çatısı delik başı durmuyorsa kıyama. Küf kokusu sinerse ocakta pişen aşa Kaybedilen zamanın başı vurula taşa. Lal vursa hecelere dilsiz cümleler yansa Ahı tutan kalemin ziyasında dağlansa! Noktaları yakılıp virgülleri bağlansa Kesme koyup üstüne ünlemle tamamlansa! Bir gidiş hikayesi yazılsa dize dize Baharla hazan gibi oturulsa diz dize. Son defa, sefa sürse kırık dökük kelamla Işıksız bir masada, son fasıl, son selamla (!) Haziran 2012