Gitme!
Gitme!
Ne olur gitme...
Yüreği böylece bırakıp kör kuyulara,
Işıksız, kasvetli sokalara salıp da gitme...
Sararmış yaprak misali gönüle, hasretini düşürme...
Yalnızlığın gamı yüklenmesin omuzlara...
Gitme!
Hoş geldiğin gün gibi ebediyen kal gönlümde...
|
|
 |
|