Gecenin ardından gelecek günü bekliyorum.
Ne zaman nasıl gelecek bilmiyorum…
Arıyorum; gün doğumunun açacağı pencereyi.
Soruyorum; Nerdesin?
Koşuyorum ,hangi yöne koştuğumu bilmeden.
Kaybetmeden kendimi ışığımı arıyorum…
Gözlerim yağıyor yanaklarıma…
Haykırıyor yalvarıyor, soruyorum!
Nerdesin?
Dizlerimin bağı çözülüyor…
Takatim tükeniyor…
Bulamıyorum...
Kan kokusu sinmiş burnuma, ayaklarıma üşüşmüş sinekler…
Gözlerim kapanıyor…
Koş diyor içimdeki ses…
Koş... Yetiş!
Koşuyorum ya da sürünüyorum yerlerde…
Ya yetişemezsem diyorum…
Yetişemezsem!
Bu son gün doğumudur beklide, sabaha ulaşmalıyım…
Bir daha doğmayabilir…
Ya da ben görmeyebilirim…
|
|
 |
|
