Ne Ce canan!
Ne güldü dikenleri batmasın diye…
Ne güneşti kızgınlığında yakmasın diye...
Ne aydı gönlüm, bulutlar kapatınca karanlıklarda kalma diye...
Saçlarına şefkatle dokunan anne, ağlayınca gözlerini silen eldi…
Düşünce kaldıran, seni her halinle seven dostu yüreğim...
Şimdi ne canım sende ne de canan!
Yumruk yaptığında avuçlarını; kırıldı!
Avuçlarına sevgiyle konan KELEBEK kanadım...